Ένα πολύ ιδιαίτερο project: ο Ψαραντώνης ερμηνεύει Μπωντλαίρ, Πούσκιν, Λόρκα, Πιρ Σουλτάν Αμπτάλ, Μπόρχες και Ρίλκε, μελοποιημένους από τον Δημήτρη Αποστολάκη και παιγμένους από τους Χαΐνηδες και τους Mode Plagal, που τα τελευταία χρόνια δουλεύουν από κοινού στα live και στη δισκογραφία. Νομίζω πως αν ακούσει κανείς επιδερμικά το cd αυτό, θα το αδικήσει. Απαιτεί και - ευτυχώς - προξενεί τη συμμετοχή ενός ακροατή μυημένου σε πολλά και διαφορετικά όμορφα πράγματα: στην ποίηση πάνω απ' όλα κι έπειτα στη φιλοσοφία, στην ιστορία, ακόμη και στη μεταφυσική, χωρίς να μπορώ να γίνω πιο συγκεκριμένος επ' αυτού, όπως και στην αρχέγονη Κρητική παράδοση και στη jazz. Καθώς η Μαρία Κώτη διαβάζει το ποίημα L' Albatros του Μπωντλαίρ και η τρομπέτα δίνει την εκκίνηση για ένα Τραγούδι του πολέμου με το Κρητικό ιδίωμα να συναντάει την κάντρι και τη ραπ, ο Ψαραντώνης λίγο παρακάτω αφηγείται στην ουσία την ιστορία του Εφέσιου σοφού Ηράκλειτου, δίνει Συμβουλές σ' ένα νέο λυράρη, μας μεταφέρει στην Κόρδοβα του Λόρκα και στο τέλος μας μιλάει αλληγορικά για τη Μάχη της Κρήτης, που, σύμφωνα και με τον δημιουργό Αποστολάκη, άρχισε αιώνες πριν και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα με αμέτρητα θύματα...Θεωρώ τρομερά ταιριαστή τη σύμπλευση Χαΐνηδων και Mode Plagal - οι μεν πρώτοι ενισχύθηκαν και ανανεώθηκαν ηχητικά από τους δεύτερους, οι δε δεύτεροι έθεσαν την παικτική τους δεινότητα και τον αυτοσχεδιαστικό οίστρο της jazz στην υπηρεσία μιας τραγουδοποιίας ικανής να μας εισάγει σε ανώτερες σφαίρες, συγκριτικά με ότι κινείται στη δισκογραφία και προβάλλεται από τα ραδιόφωνα. Συν τοις άλλοις, εδώ ο Ψαραντώνης καταλαβαίνεις τι...λέει με τη χαρακτηριστική τραχιά εκφορά του λόγου του που συνήθως μασάει τις λέξεις. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά φανερώνει διαφορετικές ερμηνευτικές περσόνες, άλλοτε δυναμικός κι άλλοτε χαμηλότονος στα όρια του λυρικού, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται σε κάποιον η φράση λυρικός Ψαραντώνης. Μου άρεσε ακόμη η διακριτική και συνάμα απαραίτητη δίπλα του συμμετοχή της Μαρίας Κώτη με τα φωνητικά της και τις αναγνώσεις της σε γαλλικά, ρωσικά, ισπανικά, τουρκικά και γερμανικά, εφόσον τα ποιήματα ακούγονται στις μητρικές τους γλώσσες. Ίσως ο καλύτερος δίσκος των Χαΐνηδων μια και όλες τις συνθέσεις υπογράφει ο Αποστολάκης, αν και το project είναι ισότιμα μοιρασμένο με τους Mode Plagal και τον Ψαραντώνη.

Πηγή: www.lifo.gr